Vandaag zag ik de film ‘all of us strangers’. Zo mooi dat mijn liefde voor film en het systemische werk hier perfect in elkaar vallen. De hoofdpersoon Adam maakt in de film de reis terug naar zijn ouders die 30 jaar geleden zijn overleden. Als volwassen man kan hij nu herbeleven en verwerken wat hij als kind niet kon. Deze reis is op een hele bijzondere manier geschreven en vormgegeven. Ik was tot tranen toe geroerd.
In een systemisch traject kun je ook de reis terug naar je ouders maken.
Door als volwassene opnieuw te kijken naar de gebeurtenissen, krijg je inzicht in hoe je bent geworden wie je nu bent. Door aan te kijken wat er niet kon zijn voor je, kun je dat wat onderbroken is, alsnog afmaken.
Zo kun je op een nieuwe manier contact maken met je ouders, waarbij het niet van belang is of ze nog fysiek aanwezig zijn.
In een opstelling kun je ze bedanken, eren, voor datgene wat er wel was.
Door ze werkelijk te zien, met al hun onvermogen -en alles wat er op hun beurt niet voor hen kon zijn- kun je afscheid nemen van wrok, schuld, pijn verdriet.
Het verleden is niet te veranderen, wél de manier waarop je er naar kijkt, mee omgaat, en welke keuzes je maakt. Zo kun je jouw levenslot vóór je laten werken, en kun je meer levenslust ervaren.
Je bent welkom bij mij in de praktijk voor een persoonlijk traject.
En zondag 25 februari is er een opstellingsdag waar ik met twee vragen zal werken.
Meer weten? Kijk bij mijn evenementen, of neem contact op.
